Week 5

We zijn weer een weekje verder en dus is het tijd voor een nieuw deel van mijn verhaal. Het weer: 5°C maar zeer veel motregen vandaag. Positieve noot: het is toch al boven de nul graden. 

Zoals ik vorige keer al aanhaalde was er maar 1 patiënt op de afdeling aanwezig. Dinsdagochtend startte dus met weinig te doen. Gelukkig heb ik met mijn mentor heel interessante gesprekken kunnen voeren rond de gezondheidszorg in Finland. En hoe deze verschilt met de gezondheidszorg in België. In de namiddag kwam mijn wens uit en was er een nieuwe patiënt (niet leuk voor haar maar wel voor mij omdat zij Engels kon spreken tegen mij). 

Woensdag deed ik een late dienst. Het was opeens heel druk op de afdeling met heel wat nieuwe patiënten. Ik ben dan met Engels sprekende patiënte een grote wandeling gaan maken. Ondertussen heb ik met haar een goed gesprek kunnen hebben rond de moeilijkheden die ze ervaart. Het was een interessante manier om 'therapie' te geven maar wel een leuke. 

Op donderdag is er niet echt iets speciaals gebeurd. Vrijdag was al mijn laatste dag op de crisisafdeling. Het is een hele uitdaging geweest maar toch was het interessant. Deze afdeling is de enige in zijn soort in heel Finland. Ik mocht nog een gesprek tussen patiënt en psychiater mee volgen. Ook al verstond ik niet veel van wat er gezegd werd toch kon ik non-verbaal heel wat zaken opmerken. Het is een heel andere manier om gesprekken te bekijken wanneer je het verbale stuk niet helemaal mee hebt. 

Zaterdag was het een zalig weertje. (7°C stralende zon) Dus besloot ik om een wandelpad in Joensuu te gaan zoeken. Na een kleine omweg met de fiets kwam ik eindelijk aan bij het wandelpad. Het bos is best dichtbij de stad en toch hoor je zeer weinig wanneer je er aan het wandelen bent. Echte rust. Onderweg kwam ik regelmatig kampvuurtjes tegen dus dit moet ik binnenkort toch ook nog eens uitproberen. Maar ik ga de foto's gewoon voor zich laten spreken want kan het gewoon niet beschrijven. Zaterdagavond ben ik met verschillende andere buitenlandse studenten naar een big band optreden geweest. Het was de moeite. En ik heb weer wat nieuwe mensen leren kennen. Daarna zijn we nog naar BePop geweest (een danscafé hier in Joensuu waar heel wat studenten heen gaan). Ik heb er het stereotype dat Finnen serieuze dronkenlappen zijn wel bevestigd gezien. Ook al vond ik het raar aangezien een pint (33cl) hier 5.60 euro kost. Maar we hebben ons goed geamuseerd. 

Ik heb ondertussen ook al enkele Finse worden geleerd (me aangeleerd door patiënten) dus die wil ik wel even delen.

Hei/Moi  =   hey/ hoi                                                                                    Hÿva huomente = goedemorgen                                                                          Hÿva (uitgesproken als huuva) = goed                                                                  Anteeksi = Sorry                                                                                         Yksi = één         Kaksi = twee            Kolme = drie                                              Kiitos = dank u / bedankt (ze zeggen dat hier constant. Echt een cultuurverschil met België. Ze bedanken de verpleegkundigen voor het eten, ookal hebben deze dit niet gemaakt. We bedanken de buschauffeur wanneer we uitstappen. Echt wel aanpassen) 

Op maandag ben ik dan op mijn nieuwe stageplaats ,Kuurnan Kartanot, gestart. Hier helpen ze patiënten met psychiatrische  problematieken voor een langere periode om hen te begeleiden rond alledaagse zaken (bv. wassen,...). Ze hopen dat de meeste personen toch nog terug naar huis kunnen met eventuele ondersteuning of toch naar een aangepaste woonvorm. De patiënten zijn wel heel vriendelijk en verwelkomend. Het gerucht dat er een niet-Finse stage deed was snel rondgegaan want al snel kwamen ze al aan mij vragen waar ik vandaan kom. Ook het personeel doet wel moeite om Engels te spreken en om me wat wegwijs te maken. 

Moi moi (2 keer moi of hei is het afscheid hier, moet ik nog altijd gewend worden) 

Groetjes Hannah